مدیریت دانش چیست؟

مقاله اول: مديريت دانش؛ تعاريف و مفاهيم  – فایل Word شامل 8 صفحه

مدیریت دانش، رویکرد کلیدی در حل مشکلات تجاری نظیر رقابت پذیری، کاهش سهم بازار، پارادکس بهره وری، اطلاعات اضافی و نیاز برای خلاقیت در مواجهه با شرکت های متعدد است. منطق نیاز به مدیریت دانش، بر پایۀ تغییرات عمده در محیط تجاری است. بنابراین آشنایی با تعاریف و مفاهیم این اصطلاح امری ضروری است. در این مقاله ضمن تعریف عباراتی همچون داده ها، اطلاعات و دانش، تعاریف و مفاهیم پایه‌ای مدیریت دانش مورد اشاره قرار می گیرد.

مقدمه :

ما نه تنها در هزاره‌ی جدید، که در عصر جدید زندگی می‌کنیم. در این دوره، اصطلاحات گوناگونی مثل عصر فراصنعتی (هوبر، 1990) عصر اطلاعات (شاپیرو و واریان، 1999) موج سوم (هوپ و هوپ، 1997) یا جامعه دانشی (دراکر، 1993) برای توصیف وضعیت کنونی به کار می روند. صرف نظر از اصطلاحات مذکور، اغلب صاحبنظران معتقدند که یکی از موضوعات مهم مطرح شده دراین دوره، مفهوم مدیریت دانش است؛ مفهومی که هیجان ایجاد کرده و باعث بحث و مناظره‌ی فراوان شده است. مدیریت دانش رویکردی است که به سرعت در حال تکامل است و به چالش های اخیر برای افزایش کارایی و بهبود اثر بخشی فرایند های تجاری محور، همراه با نوآوری مستمر، توجه زیادی دارد. نیاز به مدیریت دانش براساس رشد ادراک جامعه تجاری، از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد که دانش در عملکرد سازمانی و دسترسی به مزیت رقابتی پایدار، عنصری مهم تلقی می شود (Davenport & Grover, 2001).

چنین تغییر جهت اساسی و در سطح بالایی، پیامدهای مهمی در فرایند های سطوح میانی و پایانی در سازمان دارد. در حقیقت، جذب و بکارگیری مفاهیم، ابزارها، تکنیک ها و استراتژی های مدیریت دانش در تحولات آینده، به منظور استقرار شرکت های دانش محور، به سادگی امکان پذیرنیست؛ چرا که نیازمند انتخاب صحیح ابزارها و تکنیک‌هایی است که به شیوه ای هماهنگ به کار گرفته شوند. به منظور انتخاب صحیح نوع تکنولوژی یا تکنیک‌ها، درک زیر ساخت های تکنولوژی موجود، ساختار سازمانی و زیر ساخت های تجاری و فرهنگی ضروری است. علاوه‌براین، درک چگونگی ترکیب این اجزا برای دستیابی به کارایی و اثر بخشی سازمان، اهمیت زیادی دارد که این خود، منجر به کسب اهداف سازمانی می شود. به منظور تبدیل شرکت به مؤسسه ای دانش محور از طریق تکنولوژی ها و استراتژی های مدیریت دانش، ضروری است که درابتدا، پویایی های نهفته در اقتصاد دانشی، دانش و مدیریت دانش مطرح شود. در ادامه، انواع زیر ساخت های لازم برای استقرار مدیریت دانش مورد اشاره قرار می گیرد.

مقاله دوم: مديريت دانش – فایل Word شامل 13 صفحه

تعريف مديريت دانش
مقدمه:
یکی از موضوعات مهم مطرح شده در دوره اخیر، مدیریت دانش است. مدیریت دانش رویکردی است که به سرعت در حال تکامل و پيشرفت است و بر افزایش کارایی و بهبود اثر بخشی فرآیندهای سازمانی، همراه با نوآوری مستمر، توجه زیادی دارد. نیاز به مدیریت دانش، از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد که دانش در عملکرد سازمانی و دسترسی به مزیت رقابتی پایدار، عنصری مهم تلقی می شود.

1.1. مديريت دانش از ديدگاه صاحبنظران
نویسندگان و صاحبنظران مدیریت دانش، از دیدگاه های گوناگون، به تعریف مدیریت دانش پرداخته‌اند،که در این جا برخی از تعاریف مطرح شده را می آوریم:
1.1.1. رابیتز : مدیریت دانش، شامل همه‌ روش هایی است که سازمان، دارایی های دانشی خود را اداره می کند که شامل چگونگی جمع آوری، ذخیره سازی، انتقال، بکارگیری، به روز سازی و ایجاد دانش است.
1.1.2. لاري پروساک : مديريت دانش، تلاشي براي آشکار کردن دارايي پنهان در ذهن اعضاء و تبديل اين دارايي به دارايي سازماني است تا همه کارکنان سازمان به آن دسترسي داشته باشند.
1.1.3. تام داونپورت : مديريت دانش، عمليات کشف، سازماندهي و خلاصه کردن دارايي اطلاعات است؛ به شکلي که معلومات کارکنان را بهبود بخشد.
1.1.4. هوبرت سنت آنگو : مديريت دانش عبارت است از ايجاد ارزش از دارايي هاي پنهان شرکت. زماني اين هدف تأمين مي شود که بتوانيم توانايي هاي سازماني و فردي را به گونه اي پرورش دهيم که در ايجاد، تبادل و گردآوري دانش، توانا باشند. اين امر مستلزم آن است که براي افراد بشر، ارزشي بالا قائل شويم.
1.1.5. دانشكده مدیریت تگزاس، مدیریت دانش را این گونه تعریف می کند: مدیریت دانش، فرایند سیستماتیک و نظام‏مند کشف، انتخاب، سازماندهی، تلخیص و ارائه اطلاعات است؛ به گونه ای که شناخت افراد را در حوزه‌ مورد علاقه اش بهبود می بخشد. مدیریت دانش به سازمان کمک می کند تا از تجارب خود، شناخت و بینش بدست آورد و فعالیت خود را بر کسب، ذخیره سازی و استفاده از دانش متمرکز کند تا بتواند در حل مشکلات، آموزش پویا، برنامه ریزی راهبردی و تصمیم گیری از این دانش بهره گیرد. مدیریت دانش نه تنها از زوال دارایی های فکری و مغزی جلوگیری می کند، بلکه به طور مداوم بر این ثروت می افزاید.
1.1.6. ويكي پديا : مدیریت دانش فرآیندی است که به سازمان ها کمک می کند تا اطلاعات و مهارت های مهم را که به عنوان حافظه سازمانی محسوب می شود و به طور معمول به صورت سازماندهی نشده وجود دارند، شناسایی، انتخاب، سازماندهی و منتشر نمایند. این امر مدیریت سازمان ها را برای حل مسائل یادگیری، برنامه ریزی راهبردی و تصمیم گیری های پویا به صورت کارا و موثر قادر می سازد.

1.2. دلايل پیدایش مدیریت دانش
1.2.1. تحول از مدل کسب و کار صنعتی که در آن سرمایه های یک سازمان، سرمایه های قابل لمس نظير تجهيزات تولید، ماشین، زمین و غیره بودند به سمت سازمان هایی که دارایی اصلی آن‏ها مانند دانش و خبرگی غیرقابل لمس است.
1.2.2. حجم انبوه اطلاعات، ذخیره الکترونیکی آن و افزایش دسترسی به اطلاعات ارزش دانش را افزوده است؛ زیرا فقط از طریق دانش است که این اطلاعات ارزش پیدا می کند، دانش از اين منظر كه به تصميم گيري و اقدام نزدیک تر است ارزش بيشتري از اطلاعات دارد؛ زيرا اطلاعات به تنهايي منجر به تصمیم نمي شود، بلکه تبدیل اطلاعات به دانش است که به تصمیم و به دنبال آن به اقدام می انجامد.
1.2.3. تخصصی‏تر شدن فعالیت ها ممکن است خطر از دست رفتن دانش سازمانی و خبرگی به واسطه انتقال یا اخراج کارکنان را به همراه داشته باشد، و اين مسئله نياز به مديريت دانش را آشكار مي كند.

مقاله سوم: مدیریت دانش در سازمان – فایل Word شامل 12 صفحه

چکیده: در برخورد با دانش در سازمانها با دو پارادایم متفاوت مواجه ایم: دیدگاه / اکولوژی دانش که تمایل به دخالت حداقلی در فرایندهای خلق و جریان دانش در سازمان دارد و بر حفظ شرایط طبیعی آن تاکید می ورزد. در مقابل این دیدگاه، رویکرد نیوتنی وجود دارد که سیاستها و رویه هایی رسمی و تبیین شده را برای مدیریت دانش در سازمان برقرار می سازد. مدیریت دانش در پارادایم دوم سیر می کند؛ جایی که افزایش بهره وری دانش، یکی از مهمترین وظایف مدیران تلقی می شود. مدیریت دانش در ســازمان، مسیر پرمخاطـره ای است که قضاوت درباره کارآمدی روشها و الگوهای آن مستلزم شناخت مفهوم دانش، کارکردها، دوره عمر و انواع آن است. این مقاله به دیدگاههـای مرتبط در ایـــن باره پرداخته است.

مقدمه
اگر هدف هر سازمانی را با دیدگاه نئوکلاسیک اقتصاد، حداکثرکردن (سود یا هر چیز دیگر) درنظر بگیریم، وظیفه مدیریت آن است که مقادیری از نهاده ها و ستاده ها را انتخاب کند که سود را بیشینه می سازند. مدیریت برای انجام این وظیفه باید به طراحی و کشف بازارها، ارزیابی کالاها و روشهای تولید و مدیریت فعالانه اعمال کارکنان بپردازد؛ همگی این وظایف نوعی عدم اطمینان را در بر دارند که غلبه بر آن، مستلزم سرمایه گذاری در کسب اطلاعات و دانش است (NORTH, 1991). در غالـب تئوری های مدیریت دانش، استفاده سازمان از دانش برای تطبیق مداوم خود با محیط خارجی (بازار، شرایط اجتماعی و سیاسی، ترجیحات مشتری) برشمرده شده (BORGHOFF AND PARESCHI, 1998) و در برخی دیگر از تئوری ها، دانش به عنوان محصول تولید – و نه منبع تولید – انگاشته شده است.(KODAMA, 1995)
در دسته بندی ای کــــــه از سوی صاحب نظران کسب و کار ارایه می شود، دهه 1980، دهه جنبش کیفیت (تاکید بر اینکه برای دستیابی به کیفیت بهتر، همه کارکنان باید از قدرت فکری خود بهتر استفاده کنند)؛ دهه 1990، دهه مهندسی مجدد (استفاده از فناوری برای بهبود فرایندهای کسب و کار و کاهش هزینه ها)؛ و دهه 2000، دهه مدیریت دانش لقب گرفته است.
مقاله حاضر به بررسی پیرامون اصلی ترین موضوع مدیریت دانش، یعنی دانش خواهد پرداخت. موفقیت در این حوزه، بدون داشتن درکی درست و عمیق از دانش، طبیعت و خصوصیات آن غیرممکن است. پس از فراهــم آوری مقدمات لازم درباره دانش، سیستم مدیریت دانش و مولفه های آن را در انتهای مقاله بررسی خواهد شد.

دانش، اطلاعات، داده
تعداد اندکی از نویسندگان و فعالان مدیریت دانش، به ارایه تعاریف دقیق و متقاعدکننده از دانش پرداخته اند؛ (FIRESTONE 2000) مرور بر انواع تعاریف و تقسیم بندیهای ارایه شده از دانش، پیش نیازی برای مدیریت موفقیت آمیز آن است. می دانیم که از دانش تعاریف و دسته بندیهای مختلفی ارایه شده است، لذا در اینجا برخی از معروفترین آنها در ادبیات مدیریت دانش آورده می شود.

مقاله چهارم: خلاصه كتاب مدیريت دانش  – فایل Word شامل 9 صفحه

تعريف مديريت دانش: عبارتست از يك راهبرد بهينه سازي كسب و كار به طريق نظام مند و تعهدي كه اطلاعات ضروري براي كسب و كار را به نحوي انتخاب ، پالايش ، ذخيره ، سازمان دهي و جمع بندي مي كند كه عملكرد كاركنان و رقابت پذيري شركت را بهبود مي دهد.چرخه حیات مدیریت دانش شاید بهترین تشریح کننده فازهای مرتبط با هم در وب باشد. هر فاز مستلزم رعایت نکاتی است که باید در ساز و کارهای حمایتی و پشتیبانی مورد توجه قرار گیرد و می تواند توسط فناوری اطلاعات توانمند شود.
سلسله مراتب مفاهيم تعريف كننده دانش :
داده ها :كميت هاي عددي يا غير عددي هستند كه از مشاهده ، تجربه يا محاسبه به دست مي آيند.
اطلاعات : مجموعه اي از داده ها بوده و همراه با توضيحات ، استنتاج ها و ديگر مواد متني و نوشتاري در خصوص موضوع ، واقعه يا فرآيندي خاص هستند.
فرا داده ها :شامل خلاصه هايي تشريحي و تقسيم بندي سطح بالاي داده ها و اطلاعات هستند.
دانش : اطلاعات سازمان دهي شده ، ساختار يافته با خلاصه شده براي گسترش درك ، آگاهي يا فهم است.
ادراك :ايده (درك) شفاف و كامل از ماهيت ، اهميت يا توضيح راجع به يك موضوع است.
سرمايه فكري :
در مديريت سنتي اوايل قرن بيستم كاربرد بهينه نيروي كار ، قطعات يا ديگرمنابع فيزيكي و سرمايه در تعداد محدودي از كارخانه ها ، ماشين ها يا ديگر داده هاي ورودي ساخت دست بشر در فرآيند توليد مورد توجه قرار گرفت. در شركتهاي امروزي با انجام اقدامات مديريت دانش ، مفهوم سرمايه شامل دارائي هاي فكري زودگذر و اثر آن بر رفتار سازماني افراد نيز مي شود.
سه جزء سرمايه فكري عبارتند از:
1. سرمايه انساني :دانش مهارت ها و شايستگي هاي افراد در سازمان مي باشد. سرمايه انساني متشكل از سه نوع دانش است : دانش تاكتيكي ، صريح و ضمني.
2. سرمايه مشتري :ارزش روابط سازماني با مشتريان خود شامل وفاداري مشتريان مجاري توزيع ، شهرت سازماني ، حق امتيازها و تخفيف هاست.
3. سرمايه ساختاري :فرآيند ، ساختارها ، سامانه هاي اطلاعات و دارايي هاي فكري كه مستقل از كاركنان و مديراني هستند كه آنها را ايجاد كرده اند.
مفاهيم كليدي :
●رهبري امري اساسي است.
●كارهاي مديريت دانش.
●مديريت دانش نياز به آموزش دارد.
●انتظارات بايد مديريت شود.
●مديريت دانش عملي ، وابسته به فناوري است.
●مديريت دانش يك فرآيند است نه يك محصول.
براي رقابت موفقيت آميز در اقتصاد امروز جهان سازمان ها مجبورند دانش را به گونه اي در نظر بگيرند كه با شايستگي هاي محوري آنها كمك مي كند همان گونه كه ساير دارايي هاي راهبردي و غير قابل جايگزيني عمل مي كنند. مديريت دانش اساساً در رابطه با مديريت دارايي هاي فكري به صورتي است كه به شركت مزيت رقابتي مي دهد. اگرچه مديريت دانش ، مزاياي زيادي براي سازمان بهمراه دارد ولي پياده سازي برنامه مديريت دانش به سادگي خريد يك بسته نرم افزاري نيست. پياده سازي و اجراي موفق مديريت دانش به همراهي و مساعدت طولاني مدت مديريت ارشد ، رهبري و هدايتي كه متوجه فرهنگ شركت است، همراهي و مشاركت كاركنان و مديران آموزش ديده و كاربرد صحيح فناوري نياز دارد.

مقاله پنجم: ده عامل موفقیت مدیریت دانش در سازمان‌ها  –  فایل Word شامل 11 صفحه

چکیده: هدف از این مقاله ارائه درکی بهتر از محورهای مهم پیاده سازی نظام مدیریت دانش در یک سازمان است. با توجه به اینکه مدیریت دانش به ارتباط بین افراد و چگونگی به کارگیری فناوری اطلاعات وابسته است درمی‌یابیم که هدف از مدیریت دانش معرفی راهکارهایی است که سازمان را در نیل به سوی اهدافش یاری رساند. راهکارهای معرفی شده در 10 محور مهم دسته بندی شده است که کلیات طرح یک سیستم مدیریت دانش را ارائه می‌کند. این 10 محور اصلی شامل: رهبری، فرهنگ سازمانی، فرایندها، دانش آشکار و پنهان، کانونهای دانش، اندازه‌گیری دانش، افراد و مهارتها، اهرمها و تقویت‌کنندگان بازار دانش و زیرساختهای تکنولوژیک است.

مقدمه

امروزه دیگر همه گروههای کاری و علمی اذعان دارند، برای اینکه سازمانها بتوانند در دنیای تجارت و رقابت، حضور مستمر و پایدار داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت کنند. علی رغم اینکه دانش به عنوان منبعی برای بقای سازمانها ضروری است و شرط موفقیت سازمانها دستیابی به یک دانش و فهم عمیق در تمامی سطوح است، اما باز هم بسیاری از سازمانها هنوز به مدیریت دانش به طور جدی توجه نکرده اند. به گفته پیتر دراکر، «راز موفقیت سازمانها در قرن 21 همان مدیریت دانش» است. دانش مفهومی فراتر از داده و اطلاعات است. داده به اعداد و پاسخهایی گفته می‌شود که به تنهایی دارای مفهوم کاربردی برای سازمان نیستند. اطلاعات به صورت پیام و تفسیر قابل انتقال است. اطلاعات به مجموعه مرتبط از داده ها گفته می شود که به صورت یک پیام هستند. اطلاعات معمولاً مبنای تصمیم گیریها در سازمان است. دانش به مجموعه اطلاعات سازماندهی شده، راهکار عملی مرتبط با آن، نتایج به کارگیری آن در تصمیمات مختلف و آموزش مرتبط با آن، گفته می‌شود. گاهی به اشتباه «مدیریت دانش» و «مدیریت اطلاعات» یکی تلقی می شوند، حال آنکه این دو یکی نیستند. مدیریت اطلاعات به طور مشخص بر داده‌های پردازش شده تمرکز دارد. دانش زیر بنای مهارت، تجربه و تخصص هر فرد است. امروزه سرمایه های یک سازمان تنها سرمایه مالی و فیزیکی نیستند بلکه سرمایه دانشی مهمتر از این دو سرمایه، مورد توجه است. مدیریت دانش در یک سازمان، متشکل از راهبردها و فرایندهایی است که قادرند نیازهای دانش کل سازمان، مشتریان و کارکنان را برآورده سازند. برخی دیگر نیز بیان می‌دارد که مدیریت دانش را، فرایند گسترده ای می دانند که امر شناسایی، سازماندهی، انتقال و استفاده صحیح از اطلاعات و تجربیات داخلی سازمانی را مورد توجه قرار می‌دهد.علت بی‌توجهی بسیاری از سازمانها نسبت به مدیریت دانش، درک متفاوتی است که از این مقوله در سازمانها وجود دارد. برای اجرای مدیریت دانش به یک بازه زمانی نسبتا” طولانی، فراهم سازی بسترهای فکری و فرهنگی، مهارتی و آموزشی، کانونهای دانشی و فراهم آوردن بسترهای تکنولوژیک نیاز است. در ادامه محورهایی که در موفقیت مدیریت دانش در سازمان‌ها نقش حیاتی دارند، معرفی و نقش آنها در بهبود کارایی و اثربخشی فرایندهای کاری و تجاری سازمانها مورد بررسی قرار می گیرد.

مقاله ششم: جايگاه مديريت دانش در فرآيند مديريت بهره وري  – فایل Word شامل 22 صفحه

اگر چه حركت بسوي سازمان دانش محور براي ايجاد يك مزيت رقابتي بعنوان مهمترين انگيزه سازمانها جهت استقرار مديريت دانش مطرح مي شود، اين موضوع در ارتباط با شركتهاي دولتي كه عموما از يك بازار حمايتي برخوردارند، مصداق ندارد. هر چند اصلاحات ساختاري، ورود به WTO و اجراي سياستهاي اصل 44   مي توانند در رقابتي كردن اينگونه شركتها مؤثر باشند، حداقل تا رسيدن به يك شرايط برابر با بخش خصوصي، مي توان ايجاد مزيت رقابتي را در رديف چندم اهميت استقرار مديريت دانش بحساب آورد.

با اين تفاسير سؤال اساسي اينست كه مديريت دانش در شركت هاي دولتي ( از جمله شركت ملي پالايش وپخش) يك ضرورت است يا يك انتخاب؟

در پاسخ به اين سؤال و با كنكاش در نوشتارهاي مرتبط، دلايل زير بر اهميت موضوع تاكيد داشتند:

• توسعه دانش بعنوان يك دارايي ناملموس ولي استراتژيك براي سازمان
• همگرايي فناوري اطلاعات و ارتباطات و آمدن ابزارهاي جديد در اين زمينه
• جلوگيري از افزايش فاصله علمي با جوامع صنعتي و دانشي
• رشد روز افزون مشاغلي كه بر پايه ايجاد و استفاده از دانش قرار دارند.
• افزايش اشتغال زايي: در سال 2002، 80 درصد شاغلان در پستهاي مرتبط با دانش، در كارهاي خدماتي سازمانهاي پيشرفته مشغول بكار بوده اند.
• رشد اقتصادي: نزديك به 60 درصد ارزش افزوده در سازمانها، از راه دانش بدست مي آيد.
• جلوگيري از مخفي و سياسي كردن اطلاعات (رانت اطلاعاتي)
• بستر سازي مناسب جهت جذب و حفظ نيروهاي فارغ التحصيل نخبه: با توجه به آرايش جوان نيروي كار
• شناسايي، اولويت بندي و تسهيم مناسب دانش موجود و توجه بيشتر به دانش خارجي
• ازدياد دانش بجاي احتكار آن
• نبود مستندات در خصوص تجربيات بدست آمده در پروژه ها و كارها
• پيشگيري از توليد دانش بي اهميت
• كاهش هزينه هاي ايجاد و نگهداري دانش
• تغيير نگرش دانش قدرت است به نگرش تسهيم دانش قدرت است.

و دلايل متعدد ديگر كه همگي بر ضروري بودن توجه بيشتر به مديريت دانش در جهت كاهش هزينه هاي آموزشي، افزايش كارايي منابع انساني و نهايتا ارتقاء بهره وري اذعان دارند.

مقاله هفتم: مدیریت دانش و فناوری اطلاعات در سازمان های اموزشی – فایل Word شامل 23 صفحه

چكيده : با گذر از انقلاب صنعتی و ورود به هزاره جدید، دیگر موتور محرک  رشد سازمان ها، به سرمایه و نیروی انسانی محدود نمی شود. مهمترین متغیر رشد همه جانبه سازمان ها و بنگاه های اقتصادی در عصر حاضر، دانش  است. دانش به معنای واقعی خود، مجموعه ای است از مهارتها و توانمندیهای انسانی، که با آگاهی و اطلاعات از روشهای تولید بهتر، همراه است. کاربرد چنین برداشتی از دانش در سازمان های کنونی و آینده بسیار فراگیر شده است. بدین صورت سازمان ها در پی بهره برداری صحیح و بموقع از منابع دانشی خود و محیط پیرامون می باشند. چنین رویکردی مفهوم جدیدی را تحت عنوان مدیریت دانش  توسعه داده است. ابزاری که استفاده و پیاده سازی مدیریت دانش را در سازمانها بیشتر گسترش داده است، فناوری اطلاعات وارتباطات  می باشد. به لطف

خدمات گسترده اینترنت و شبکه های رایانه ای بهره برداری از منافع مدیریت دانش در سازمان ها رونق زیادی پیدا کرده است. چنین سازمان هایی را به اصطلاح، سازمان های دانش محورنام گذاری کرده اند. مدیریت دانش، شامل، مراحل، تولید، کسب، ذخیره سازی، انتشار، و بالاخره به کارگیری، دانش، در راستای اهداف سازمان است. البته این تقسیم بندی به روشهای مختلفی در منابع علمی مطرح شده است. علاوه بر 5 فعالیت بالا، برخی از صاحبنظران، فراموشی فعال دانش قدیمی و غیر قابل استفاده را نیز جزو فرآیند مدیریت دانش قلمداد کرده اند .

كليد واژه ها: مديريت دانش، فناوري اطلاعات، فرهنگ سازماني، يادگيري سازماني، منابع انساني.

مقاله هشتم: مديريت دانش، مولفه کليدي در نظام ملي نوآوري و کسب توانايي رقابت در اقتصاد دانش بنيان – فایل Word شامل 12صفحه

چکیده: در برنامه چهارم توسعه کشور ، عنصر دانايي به عنوان رکن اصلي توسعه اقتصادي و اجتماعي معرفي شده است . در نظام هاي توسعه اي مبتني بر دانش، مديريت دانش(Knowledge Management) ، مولفه کليدي در راهبرد توسعه اي تلقي ميشود. بجهت ناهماهنگي بين مراکز علمي، تحقيقاتي ، صاحبان فن و انديشه از يکطرف و نهادهاي متکفل اجراي برنامه توسعه از طرف ديگر، و نيز فقدان راهبرد مشخص و مدون، زير ساخت هاي اجرايي برنامه با چالش هاي جدي مواجه ميباشد. با اين وصف لازم است الگوي بومي مديريت دانش، فناوري و نوآوري متناسب با شرايط و پتانسيل هاي ويژه براي ايجاد و تقويت ساختار نظام ملي نوآوري همراه با ترويج فرهنگ کارآفريني طراحي و اجرا گردد. چالش اصلي در رابطه با اعمال راهبرد مديريت دانش در کشورهاي توسعه نيافته و در حال توسعه از جمله ايران، چگونگي توليد و مديريت بر دانش است. اگر بپذيريم که مديريت دانش بستر کسب مهارت و رقابت پذيري پوياست، براي پياده سازي موثر مديريت دانش، لازم است 6 محور ساختاري اصلي شامل : منابع دانش، نظام هاي مديريت دانش، دانش سازماني، مديريت نوآوري، سرمايه فکري،و زمينه هاي سازماني، مورد توجه قرار گيرد. ايجاد چنين ساختاري به مطالعه تطبيقي و طراحي مدل متناسب با شرايط و ويژگيهاي بومي در برنامه هاي توسعه اقتصاد دانايي محورنياز دارد.

کلمات کليدي : مديريت دانش – توسعه دانايي محور – نظام نوآوري

مقاله نهم: فرايند  مديريت دانش درنظام آموزشي غير رسمي  دانشگاه ها بر اساس نظريه نوناكا وتاكوچي – فایل Word شامل 14 صفحه

چکیده: مقاله حاضر در ابتدا به تشريح مديريت دانش و فرايند آن پرداخته و سپس ضرورت واهميت آنرا درنظام آموزشي غير رسمي دانشگاه ها بر اساس نظريه نوناكا وتاكوچي را مورد توجه قرار می دهد . هر چند در سالهای اخير، مديريت دانش از شهرت زيادی، بخصوص در بخش آموزش و تجارت، برخوردار گرديده است، اما هنوز در ارتباط با نظام آموزشي غير رسمي دانشگاه ها و به کارگيری آن ، ابهاماتی وجود دارد. اين مقاله به دنبال ارائه اثربخش‌ترين راهکارهای آشنايی دانشگاه ها با مفهوم مديريت دانش بوده تا از آن طريق بتوان به بهترين شکل آنرا درانواع آموزشي غير رسمي دانشگاه ها بکار گرفت. در اين راستا فرايند خلق و تسهيم دانش در سازمان هاي آموزشي به ويژه دانشگاه بيان مي گردد و مراحل فرايند تبديل دانش از طريق مديريت نظام آموزشي غير رسمي دانشگاه ها که از دانش و نفوذ بيشتری بمنظور تغيير ادراک و رفتار افراد برخوردارند، صورت پذيرد. .
كليد واژگان: مديريت دانش، دانش،دانش صريح،دانش ضمني، نظريه نوناكا.
مقدمه
درواقع مفهوم مديريت دانش با فرهنگ آموزش غير رسمي در دانشگاه ها همخوان و همنواست و آموزش غير رسمي در دانشگاه ها بايد در جهتي سوق يابد كه مديريت دانش بخش اصلي فرهنگ آن قلمداد شود.به عبارت دیگر آموزش غير رسمي دانشگاه ها بايد خاستگاه طبيعي اين رشتة علمي باشد.پیش فرض اصلی ما بر اين اساس است كه اصول مديريت دانش همان‌قدر كه براي انواع آموزش کارکنان هر سازمان لازم است، براي آموزش غير رسمي در دانشگاه ها نيز قابل اعمال می باشد، در واقع مديريت دانش، ارائه بينش و بصيرتي روشن نسبت به دنياي دانش و تهیة ابزارهاي كاربردي براي مديران و مسئولین دانشگاه ها در آموزش غیر رسمی است تا قادر به استفاده بهینه از فرآیندهاي مديريت خود براي مقابله با چالش¬هاي آموزش های عیررسمی در عصر دانش باشند. مديريت دانش در آيـــنده به عنوان راهبردي عمده براي بقاي سازمانها، مطرح خواهد شد و بيش از آن، ابزار مهمي براي تقويت عملكرد سازمان‌‌ها به شمار خواهد آمد. آگاهي از اين¬كه دانش چگونه خلق و اداره مي‌شود،در آموزش غير رسمي در دانشگاه ها ضروري به‌نظر مي‌رسد.. از آنجاكه مؤسسات بازرگاني از طريق مديريت دانش قادر به بهبود كارايي و اثربخشي سازمان¬هايشان مي‌باشند، مؤسسات آموزشي به ويژه دانشگاه ها نيز توان خلق و قدرت اشتراک دانش را به منظور تقويت معاومات و دانش فراگيران خودرا دارند..مديريت دانش باید در دانشگاهها انعكاس پيدا كند. از آنجا كه یکی از كاركردهای اصلي دانشگاه ها انتقال دانش در انواع آموزش است، مديريت دانش، در اين دانشگاه ها از چشم‌انداز نسبي برخوردار است. دانشگاه ها قاعدتاً بايد دريابند كه پذيرش فرآیندها، فنون و ايده‌هاي مديريت دانش در آموزش غير رسمي براي آن بسي آسانتر از سازمان¬هاي ديگر است.

آموزشهاي رسمي و آموزشهاي غير رسمي :
آموزشهاي رسمي ، آموزشهايي هستند که داراي ساختار ، هدف ، برنامه ريزي ، روشهاي تدريس و ضوابط پذيرش مي باشند و فرق آموزش غير رسمي با آموزش رسمي ، در اين است که آموزش رسمي در داخل نظام آموزش رسمي کشور صورت مي پذيرد.آموزش هاي غير رسمي، مانند آموزش فني و حرفه اي، آموزش بزرگسالان و آموزش ضمن خدمت، …خارج از نظام آموزش رسمي مي باشند.ضوابط پذيرش در آموزش رسمي ، بسيار محکم و غير قابل تغيير مي باشد، براي مثال تا فرد موفق به اخذ ديپلم نشود ، نمي تو اند به دانشگاه راه يابد. ولي ضوابط پذيرش در آموزش غير رسمي ، بسيار انعطاف پذيرند . در آموزش رسمي ، معلمان بايد داراي مدرک تحصيلي باشند ، يعني ضوابط خاص و از پيش تعيين شده اي براي معلمان اين دوره ها مشخص شده ، در حالي که در آموزش غير رسمي ، لزوماً مدرسین داراي مدرک ثابت و مشخصي نيستند .آموزشهاي رسمي ، بيشتر جنبه نظري دارند ، در حالي که آموزشهاي غير رسمي ، بيشتر کوتاه مدت و مهارت محورند . آموزش هاي غير رسمي، سعي دارند ، کار آموزي و مهارت هاي عملي را در افراد ايجاد نمايند.