تعاونی نیرومندسازی تحقیقات جامع ترین مرجع دانلود تحقیق، مقاله، سمینار و پایان نامه
پروتکل کنترل انتقال (TCP)، رایج ترین پروتکل برای حمل داده بر روی پروتکل اینترنت (IP) بوده-است [Pos 1981]. با این وجود تعداد زیادی از کاربردهای شبکه که امروزه از TCP استفاده می-کنند، این پروتکل را در برطرف نمودن نیازهای خاص خود، محدود یافتند [Hur 2008]. تعداد زیادی از کاربردهای اخیر، محدودیت های TCP را بارز کرده اند و پروتکل انتقال داده قابل اطمینان خود را بر روی پروتکل دیتاگرام کاربر (UDP) [Pos 1980] گنجانیده اند. برای مثال کاربردهایی که از TCP برای ارسال داده استفاده می کنند، فقط داده را با ترتیبی دریافت می کنند که ارسال شده -است. این ویژگی در صورت رخ دادن اتلاف بسته و یا به ترتیب نرسیدن بسته ها، باعث ایجاد تأخیرهای غیرضروری می شود.
یکی از این گروه کاربردها که حذف این محدودیت برای آن ها مزیت محسوب می شود، کاربردهای سیگنالینگ می باشند.
برای پشتیبانی بهتر درخواست های اینگونه کاربردها، در اکتبر سال 2000، گروه کاری انتقال سیگنالینگ از IETF، پروتکل انتقال SCTPرا بعنوان RFC2960 منتشر کرد [Ste 2002]. این RFC، بوسیله RFC3309 با یک روش تصحیح خطا 32 بیتی بروز رسانی شد [Sto 2002]. در سپتامبر سال 2007، این دو RFC با RFC4960 جایگزین شدند [Ste 2007]. SCTP همانند پروتکل های TCP و UDP، یک سرویس بر روی لایه انتقال مدل مرجع TCP/IP فراهم می کند.
فهرست مطالب
فصل 1- معرفی پروتکل SCTP 1
1-1- مقدمه 1
1-2- مقایسه SCTP و TCP 3
1-2-1- نوع سرویس انتقال 3
1-2-2-Multi-streaming 4
1-2-3- چندآدرسی 6
1-2-4- قالب بسته 7
1-2-5- کنترل ازدحام 8
1-2-5-1- شروع آهسته 9
1-2-5-2- جلوگیری از ازدحام 9
1-2-5-3- ارسال مجدد سریع 10
1-3- نقاط ضعف موجود در مکانیزم مدیریت مسیر و کنترل ازدحام پروتکل SCTP 46
مراجع 47
واژه نامه انگلیسی به فارسی 51
